De affaire Door literair tijdschrift Das Magazin werd ik gevraagd een serie beelden te maken bij een verzameling ‘vieze verhaaltjes’ van schrijvers als Özcan Akyol en Hanna Bervoets. Deze illustratie is ook gebruikt voor de cover van Das Magazin #4.

Hoe democratiseer je een universiteit? Voor Folia Magazine maakte ik een reeks illustraties bij artikelen over de recente studentenprotesten in Amsterdam. Dit portret van (voormalig) CvB-voorzitter Louise Gunning werd geplaatst bij een essay over de onvrede over de huidige manier van besturen en de mogelijke alternatieven.

Oproer in omroepland Deze illustratie maakte ik bij een opiniestuk in het Algemeen Nijmeegs Studentenblad (ANS) over bezuinigingen binnen de publieke omroep. Hoewel het alweer een aantal jaar geleden is dat ik deze televisie tekende, krijg ik nog steeds regelmatig aanvragen en reacties naar aanleiding van dit beeld.

Zweetweek Mixtape In oktober 2014 wijdde Hard//hoofd een gehele week aan het thema ‘zweet’. De aanleiding hiervoor is enigszins obscuur gebleven, maar het leverde hoe dan ook een reeks interessante artikelen op. Deze illustratie fungeerde als platenhoes bij een zweterige playlist.

Fauser #9 Voor de stripproductie Fauser koppelde Literair Productiehuis Wintertuin tien hoofdstukken lang een schrijver aan een illustrator, resulterend in een bizarre graphic novel die eind vorig jaar in boekvorm is uitgegeven. Ik mocht samen met schrijver Willem Claassen de voorlaatste aflevering voor mijn rekening nemen. Het maken van beeldverhalen is zeker iets waar ik me in de toekomst meer op wil gaan richten.

Joost Ik houd niet zo van smetteloos uitgewerkte illustraties; in mijn tekeningen wil ik juist graag iets bewaren van de openheid en vrijheid van de schets. Ik vind het mooi als de fysieke handeling van het analoge tekenen op de een of andere manier nog zichtbaar blijft in het eindresultaat. Inktvlekken en potloodvegen werk ik daarom ook zelden weg. Omdat ik van mezelf eigenlijk een heel beheerst handschrift heb, pas ik vaak kleine trucjes toe om mezelf ertoe te dwingen de controle enigszins los te laten. Ik teken bijvoorbeeld vaak ondersteboven, of ik schilder in complementaire kleuren zodat er een soort negatief ontstaat dat ik dan later in Photoshop weer omdraai. De ‘foutjes’ die op die manier vaak ontstaan maken het beeld voor mij interessant.