Er zijn verhalen die nooit verteld worden. Tenminste niet van begin tot eind met een onmiddelijk duidelijk verband. Dat zijn de verhalen die je zelf moet ontdekken net zolang totdat alle elementen zich in je hoofd hebben gevormd tot iets dat klopt. Achteraf blijkt de betekenis en de logica- maar de constructie die je hebt gevormd is iets heel anders dan de werkelijkheid. De werkelijkheid laat zich niet vatten in een plot en toch willen we dat graag- in onze zoektocht naar duiding en betekenis.

Wie begrijpt de chemie tussen twee mensen? Onbegrijpelijk blijft het waarom je aan iemand in twee minuten meer over jezelf vertelt dan aan anderen. Na een uur of na een avond of misschien na een paar dagen- weken of maanden weet je: dit gaat noot meer voorbij. In het contact met de ander ontstond een verhaal- een betekenis. Klopt die betekenis? We verzinnen bij elke situatie onze interpreatie- we maken van alles een verhaal. Deze baan is voor mij bedoeld- deze vriend is mijn allerbeste vriend. En dan gaat alles voorbij- achteraf weet je niet meer waarom je in een bepaalde situatie was. Onbewust nam je afscheid- opzoek naar een volgend hoofdstuk of een ander boek. Je ontmoette nieuwe personages of je kwam terecht in een andere enscenering. Er is iets voorbijgegaan maar het is ingewisseld en de nieuwe situatie had nooit zonder de oude situatie kunnen ontstaan. Bij het zien van het huis uit je kindertijd valt op hoe klein alles is- achteraf weet je niet meer met welke vriend je ooit in Rome was. Of je weet niet meer in welke stad je was met maar wel dat gesprek of de situatie waardoor je een beslissing nam- een andere weg insloeg. Je weet niet meer hoe de stem van je vader klonk- maar je weet nog wel wat hij tegen je heeft gezegd.

Je kijkt terug; achteraf verleen je duiding aan de situatie. Dit was dus hoe het was maak je jezelf wijs. Je weet niet hoe het was- alleen maar hoe je het hebt beleefd en wat je wilde dat het zou zijn. Het moment dat het kado werd uitgepakt- het moment dat je afstudeerde- je allereerste zoen- die momenten waren al van tevoren geregisseerd- in hoeverre wist je op dat moment echt wat er gaande was? Het moment werd onderdeel van een verhaal- jouw verhaal- jouw houvast en daarmee jouw wordingsgeschiedenis. Universele thema’s willen je iets leren maar je leert alleen datgene dat in te passen valt in jouw eigen plot. Die toevallige ontmoeting was voor jou niet belangrijk- maar heeft voor de ander een wezenlijk verschil gemaakt. Zo zal het altijd zijn- in alle verhalen; de verhalen die we lezen- verzinnen en elkaar vertellen. Hoe de werkelijkheid is- niemand die het weet- niemand die het kan bewijzen- het enige dat bewijsbaar is; is het verhaal.