Menig mens heeft nog nooit van zijn bestaan gehoord. Toch is Lennart van Biesveld-Hoogheuvel een publiek figuur. Sinds 1999 bestiert hij het publieke domein door middel van zijn intellect en gevoel voor Noblesse oblige. Maar tijden veranderen. Zijn vak dreigt het podium te verlaten.

7 mei, 1999. Amsterdam. Van Biesveld-Hoogheuvel schrijft zich bij de Kamer van Koophandel in als publiek figuur. Nog geen vierentwintig uur later spreekt hij zijn eerste publiek toe. De zenuwen gieren door zijn lichaam, maar hij weet zeker: dit is zijn roeping.

4 april, 2011. Zeeland. Uitkijk op de Oosterschelde. Wapperende haren, turende blikken, pure melancholie in de zeearm van Zeeland. Voor mij staat Lennart. 45 jaar, 87 kilo en in onmin met en woonachtig bij zijn moeder.

Goethe zei ooit: ‘Wie voor een groot publiek werkt is een arme duivel; hij tobt zich af en krijgt stank voor dank’. Heeft u een beeld van uw publiek?

Goethe was al vroeg een publiek figuur. Zo rond zijn vijfentwintigste. Ik ben nu welgeteld twaalf jaar publiek figuur en ik weet wat dat voor stress het met zich meebrengt. De massa is meedogenloos. En mijn publiek? Tja, die is moeilijk te definiëren. Ik sta er immers nooit mee oog in oog. Het is en blijft een abstractie.

Maar hoe houdt u dan rekening met uw publiek als u niet weet wie dat is?

Mijn moeder zegt altijd: ‘Een publiek figuur, die zich afvraagt : 'wat vreet het publiek?', kan beter een aardappelhandel beginnen’.

Dus u houdt helemaal geen rekening met uw publiek?

Nee. Dat klopt. Nooit.

Is het moeilijk een publiek figuur te worden?

Ja.

Kunt u daar iets meer over uitweiden?

U moet in acht nemen dat er een groot verschil is tussen ‘bekend zijn’ en publiek figuur zijn. Bekend zijn wil en kan tegenwoordig iedereen, daar hoef je eigenlijk niets voor te kunnen. Wat ik doe vereist een gezond stel hersens.

U doelt met ‘bekend zijn’ op de BN’er?

Geef het beestje een naam. Helaas worden tegenwoordig deze twee volledig uiteenlopende begrippen op één hoop gegooid. Het publiek figuurschap staat momenteel hevig onder druk. Mensen zoals Gordon, die sinds kort in de heer is, dreigen ons vak over te nemen. Maar eigenlijk is dat nog niet eens het ergste. Het is het publiek dat tegenwoordig het idee heeft een publiek figuur te zijn. Ik zeg u: dat is een regelrechte ramp.

Maar wat is volgens u dan een publiek figuur?

Dat schijnt niemand meer te weten. Een publiek figuur geeft het goede voorbeeld, maar blijkbaar heeft niemand daar meer behoefte aan. Men denkt tegenwoordig zelf het goede voorbeeld te zijn.

U bent overbodig geworden?

Ik heb gymnasium gedaan. Maar ja, inderdaad. Men schijnt mij niet meer nodig te hebben.

U leeft nu in retraite. Is dat niet een beetje vreemd voor een publiek figuur?

Ik zal natuurlijk altijd een publiek figuur blijven. Dat zit nou eenmaal in mijn bloed. Maar publiekelijk zal ik mij voorlopig niet meer uiten. De samenleving is een puber die van huis wil.

Maar pubers komen uiteindelijk altijd weer terug.

Inderdaad. De tijd zal het leren. Maar kijkt u niet verbaasd op als er ooit weer beroep op mij wordt gedaan.

Wat gaat u in de tussentijd doen?

Ik zorg nu voor mijn moeder. Die is tenminste nog wel hulpbehoevend.