Het Beeld richt een zoeklicht op opkomende kunstenaars en biedt beeldmakers van de toekomst een podium om over hun motieven te vertellen. Deze week kunstenaar Karl Karlas.
Verkocht aan mensen in Canada, installatie van sculpturen, 2017, mos, gips en houtskool, 250 cm
Ik ben een beeldhouwer zonder hamer of beitel. Gefascineerd door verhalen, geschiedenis, legendes en fictie. Met tekeningen en sculpturen verleid ik de toeschouwer om mee te zoeken naar mogelijke waarheden. De mensheid en de natuur zijn mijn inspiratiebronnen. Natuurlijke materialen lijken kunstmatig, het kunstmatige juist natuurlijk. Latex bijvoorbeeld, een natuurlijk materiaal, wordt kunstmatig door de manier waarop ik het gebruik. Lakspray, verf, of purschuim daarentegen zijn kunstmatig, maar deze probeer ik natuurlijk te laten lijken.
Mijn beeldtaal bestaat uit restvormen, omhulsels en overblijfselen geïnspireerd door processen uit de natuur en mensheid. Het gaat mij om wat er ontstaat in die processen, zoals schimmels op de muur, klimaatverandering, verlaten steden of blinde reptielen die zich hebben geëvolueerd om alleen in een specifieke grot te kunnen overleven. Telkens vraag ik mijzelf af: ‘’Wat gebeurt er daarna?’’
Intussen, 2017, installatie met sculpturen in een kamer voor Get Them While They’re Hot expositie
Met mijn werk wil ik verhalen vertellen en een alternatieve werkelijkheid schetsen waarin bevreemdende organische vormen zomaar op kunnen doemen om hun plek op te eisen. Ondanks dat ze nieuw zijn in de ruimte, voelen ze meteen vertrouwd. Deze ongebruikelijke herkenbaarheid moet de toeschouwers nieuwsgierig maken, maar ook op hun gemak laten voelen. Zonder illusies, maar wel geprikkeld, worden ze zo betrokken in het verhaal. Ik houd de kijker niet voor de gek, maar laat juist een mogelijke werkelijkheid zien die kan verrassen.
Onvoltooid werk, 2018, stof, gips en epoxy
Om de juiste vormen bij die verhalen te vinden experimenteer ik altijd met medium en materiaal. Een beeldend onderzoek bestaat bij mij uit veel creëren en hergebruiken. Het is een zoektocht naar een zekere spanning die voelbaar wordt, waardoor je kunt blijven fantaseren. Soms bevat het achterliggende verhaal of de vormentaal humor, een andere keer is het mysterieus. Er zijn echter twee vragen die de rode draad vormen: “Wat is nu echt?” en “wat is hét nu echt?”
Onvoltooid werk detail, 2018, stof, gips en epoxy
Proces en tijdsverloop zijn bij mij dus eigenlijk zowel onderwerp als werkwijze. Ik werk vaak met verschillende lagen om nieuwe eigenschappen van het materiaal te ontdekken. In het beste geval kan ik een materiaal meester worden, en weet ik precies hoe ik het naar mijn hand kan zetten.. En dan ga ik weer verder: op zoek naar nog niet ontdekte kwaliteiten door iets nieuws toe te voegen of te wisselen van materiaal. Schetsen zijn proefjes van materialen en veel dezelfde vormen die uiteindelijk steeds verder transformeren tot de sculpturen die zij moeten zijn.
Malaga 3, 2017, acrylverf, gouache, houtskool, touw en tape op papier,100x70 cm
Met kunstenaarscollectief Roem doe ik 24 maart mee aan het Get Lost Festival in Leiden. Hier zal een wat ouder werk van mij te zien zijn. Het is denk ik interessant voor het publiek om te kunnen zien hoe ik vanuit tweedimensionaal-ruimtelijk perspectief ben begonnen te werken, en me van daaruit verder heb ontwikkeld.
Cactus, 2017, gips en latex, 22 cm
