Het Beeld is een zoeklicht gericht op opkomende kunstenaars. Beeldmakers van de toekomst krijgen een podium en vertellen over hun motieven. Deze week illustrator Nanna de Jong.
“It’s hard for thee to kick against the pricks”
akte 9:5 en 26:14
Volgens een oud gezegde steekt een herder zijn ongehoorzame ossen met een prikstok (prick), waarna de os met een ferme trap reageert en vervolgens dubbel zo hard wordt geprikt. Zo waarschuwde Jezus Saul niet te rebelleren – uiteindelijk zou hij zich toch wel bij de welgezinde menigte voegen. Ik trap met liefde tegen autoritaire prikstokken aan en ik ben altijd nieuwsgierig geweest naar wat er gebeurt als ik me afsplits van de kudde en in galop mijn eigen weg in raas.
'Adam and Steve in the garden of Eden', A3 formaat, 2017
Oude bijbelprenten vertaal ik graag naar het heden. Conservatieve Christenen schelden en demonstreren met de slogan ‘God created Adam and Eve, not Adam and Steve’. Daar werden mijn pootjes onrustig van, aldus schop nummer 1: Adam and Steve in the garden of Eden. Als verzet integreer ik daar homoseksualiteit in religie.
De tweede schop was voor de Exodus. Het leek me sympathiek als Mozes met de splitsing van de Dode Zee vluchtelingen veilig aan zou laten komen in het Westen.
'The Exodus with safe refugees', A3 formaat, 2017
In Genesis 22 krijgt Abraham van God de opdracht om zijn enige zoon Isaak te offeren op de tempelberg Moria. Op het allerlaatste moment, wanneer het mes al bijna op Isaaks keel staat, komt een engel tussen beiden. Ze zegt dat het niet langer nodig is om hem te doden omdat ze nu weet hoe toegewijd Abraham is. ‘Het offer van de iPhone’ is een eigentijdse versie van dit Bijbelverhaal – waar de smartphone de plaats van het belangrijkste bezit inneemt. Soms zelfs zo belangrijk dat de iPhone meer aandacht krijgt dan een kind van vlees en bloed.
'The offer of the iPhone', A3 formaat, 2017
Het seksisme waarmee veel bijbelscenes doordrongen zijn gaf me stuiptrekkingen. Hier zie je Maria die geplaagd wordt door zelfingenomen bengeltjes. Het Christendom heeft een groot deel van de westerse cultuur bepaald. Maar we leven in een nieuwe tijd waarin religie niet langer leidend is. Het wordt tijd dat religie niet langer een negatieve stempel drukt op de positie van vrouwen, homoseksuelen, hermafrodieten en transseksuelen.
'The pieta with Mother Mary bullied by dangels', A3 formaat, 2017
Mijn laatste trap is ‘A Real Ladies Dinner’. Veel belangrijke en iconische beelden worden beslagen door mannen. Van Jezus aan het avondmaal met zijn 12 discipelen tot Donald Trump die met een harem van mannen in pak de anti-abortus regel ondertekent. Daarom breng ik een ode aan de vrouwen die me dagelijks inspireren met hun prachtige feministische kunst, muziek of literatuur.
'A Real Ladies Dinner', A2 formaat, 2017
Van links naar rechts: De coming out van Maura, een transgender vader uit de Amerikaanse televisieserie Transparent. Gevolgd door Jane Doe die zich voorbereidt op een protest. Aan het midden van de tafel zit zangeres Patti Smith als Messias. Over de tafel gebogen actrice en regisseuse Lena Dunham uit de serie Girls. Dansend op tafel punkzangeres en activist Nadya Tolokonnikova van Pussy Riot. Naast haar zangeres, danseres en performer FKA Twigs met een lichaam als opblaaspop. Voor de tafel zit Kathleen Hannah van de feministische punk bands Bikini Kill, Le Tigre and Julie Ruin met naast haar Jane Doe die downward dogs doet.
“Some people think that little girls should be seen and not heard, but I say: Oh bondage, up yours!”
Deze zin uit ‘Oh Bondage Up Yours!’ van Engelse punk rock band X-ray Spex typeert voor mij dat feminisme niet alleen humorloze razernij hoeft te zijn maar ook speels en driftig kan zijn. Deze vrolijke en sarcastische manier van activisme inspireert mij enorm. In mijn werk probeer ik altijd op zere plekken van culturele, maatschappelijke, ecologische of politieke problemen te drukken in een kleurrijke en speelse stijl: een kleine belerende vinger, gevolgd door een koprol.
