Eerst was er een heel boze mevrouw die Bachmann heet, maar zij bleek net iets te weinig IQ-punten te hebben om serieus genomen te worden. Toen was er Governor Rick Perry (TX). Op het eerste gezicht gezellig, maar toen hij zijn mond opentrok bleek hij een grandioze oen die ook nog eens niets van wetenschap moest hebben. Heel even leek de pizzaboer/miljonair Cain (9-9-9) het stokje over te kunnen nemen maar zijn handjes grepen mis op de vrouwtjes dus ook voor hem was de estafette rap voorbij. Het laatste alternatief leek toen de voormalige Speaker of the House. Helaas, Newt Gingrich hing in het verleden teveel verschillende vrouwen en religies aan om echt op te kunnen bouwen.

Helaas, Newt Gingrich hing in het verleden teveel verschillende vrouwen en religies aan om echt op te kunnen bouwen.

Waar staan we nu? Na de Iowa primary was het, met een kleine drie bejaarden voorsprong, toch Mitt Romney die won. In New Hampshire werd deze zegen overtuigend uitgebreid tot een 10% voorsprong op de nummer twee en het spelletje lijkt welhaast gespeeld. Alhoewel Rick Santorum in Iowa, compleet vanuit het niets, in zijn spencer, nog bijna won is ook hij nu geen serieuze kandidaat meer. Dan rest Ron Paul als laatste de kans om Mitt Romney van de nominatie af te houden - iets wat voor veel stemgerechtigden een serieuze reden is om te stemmen.

Ron Paul, the outsider, zou dan de zittende president Barack Obama moeten uitdagen in de lange campagne die er nog is te gaan richting november 2012. De oude rot (76) in het politieke vak is al sinds jaar en dag een bekende in Washington en heeft al vele presidenten, congressen en senaten overleefd. Met enige regelmaat werpt hij zich op als beschermheer van de grondwet alsof hij hem zelf getekend heeft en hij staat er om bekend niet te buigen voor peer pressure. Veelvuldig stemde hij uit principe tegen bepaalde wetsvoorstellen vanwege zijn sterke politieke overtuiging; ook al was hij daarmee soms de enige republikein of zelfs het enige congreslid.

Ron Paul, de libertair, heeft een duidelijk ideaal voor ogen: de staat moet zich terugtrekken uit het dagelijks leven van de burgers. De overheid dient geen inbreuk te plegen op de persoonlijke vrijheden van de burgers (geen PATRIOT act), geen steun aan banken te verlenen die het voor iedereen en zichzelf verpest hebben (geen Wall Street bail-out), de dollar moet terug naar de gold standard (en weg met de Fed) en de United States dienen geen oorlogen te beginnen in landen waar ze geen klap te zoeken hebben (ook al hebben ze heel misschien een kernwapen). De staat zorgt voor een minimale wet en de naleving hiervan en beschermt eigendom en de vrije markt; hier blijft het verder dan ook bij.

Dit is dan waarschijnlijk ook de reden voor het 'plotselinge' succes van de Ron Paul 2012 campagne. Op de vleugels van een zeer breed gedragen onvrede over alle buitenlandse oorlogen van de Verenigde Staten en woede over de aanpak van de crisis lokken de idealen van Ron Paul kiezers uit alle windstreken. Niet alleen republikeinen maar ook democraten voelen wel iets voor de libertaristische houding van deze kandidaat en met name het aandeel jonge kiezers lijkt aanzienlijk. Zij vinden dat het afgelopen moet zijn met de inmenging van de federale overheid in zaken waar haar neus niet thuishoort en dat het individu op de eerste plaats komt.

Ron Paul, de dokter en gelovige, is echter veel minder liberaal op de thema's die wat meer in de (onder)buik spelen. Wat abortus betreft is het leven vanaf het moment van de bevruchting waardevol en valt er aan dit gegeven niet te tornen voor deze gynaecoloog. Wat het homohuwelijk betreft is het niet de staat die hier iets over te zeggen zou moeten hebben, de kerk heeft het huwelijk immers uitgevonden en het moge duidelijk zijn wat deze van trouwende mannen vindt. Aansluitend blijkt de prostitutie zich navenant niet in het domein van de vrije markt te begeven.

Aansluitend blijkt de prostitutie zich navenant niet in het domein van de vrije markt te begeven.

Op zijn minst zou de clash tussen Paul en de zittende president bijzonder spannend zijn. Paul heeft een zekere begeestering en rechtlijnigheid die veel van de andere GOP candidates missen. Gedurende de opbouw van zijn betoog voel je het vuur in hem opwellen om bij de laatste zin tot een explosie te komen - het knullige lachje bij een rond argument doet je vervolgens denken aan je grootvader als hij een flauw grapje maakt.

Ron Paul, de veteraan en intellectueel Godfather van de Tea Party, kan als symbool voor het 'originele Amerika' de strijd aanbinden met de man die verandering beloofd heeft en een 'nieuw Amerika' voor zich ziet. Van alle republikeinse kandidaten heeft Paul het meest eenduidige verhaal over hoe de federale overheid er uit zou moeten zien en wat haar taken zouden moeten zijn. Laten we bezien of de 300 miljoen hedendaagse Amerikanen dit werkelijk verkiezen boven de beloftes van de man uit Chicago.

Zie ook het artikel in het Financieel Dagblad.

www.ronpaul.com