Het Beeld is een zoeklicht gericht op opkomende kunstenaars. Beeldmakers van de toekomst krijgen een podium en vertellen over hun motieven. Deze week Het Beeld-redacteur Ylja Band in gesprek met fotograaf Isolde Woudstra.

Choleric

Tot in het begin van de 20e eeuw speelden de vier temperamenten en de daaruit voortgekomen persoonlijkheidstypen (sanguinisch, cholerisch, melancholisch en flegmatisch) een rol in de filosofie, wetenschap en geneeskunde. De menselijke psyche loopt als een rode draad door het werk van fotograaf Isolde Woudstra. Haar nieuwste werk The Mind’s Inclination Follows The Body’s Temperature is volledig gewijd aan haar fascinatie voor de vier lichaamssappen die onze persoonlijkheid domineren.

‘Ik vind het ontzettend fascinerend dat de basis voor onze moderne geneeskunde en psychologie een paar honderd jaar voor Christus is begonnen, en om te zien hoe zich dat met vallen en opstaan heeft ontwikkeld. Er zijn tegenwoordig tal van online tests te vinden om er achter te komen wat je persoonlijkheidstype zou zijn, die tests vinden hun oorsprong in de temperamentenleer. Ik ben een melancholicus.’

Sanguin

De papierrandjes om de ‘luchtgaten’ van Sanguin verraden iets over de hoeveelheid aandacht die aan het werk is besteed, maar over de precieze totstandkoming laat ze liever niet te veel los. ‘Ik vind het juist belangrijk dat je als kijker een beetje moet zoeken naar hoe het is gemaakt.’

Zoiets ogenschijnlijk eenvoudigs als het fotograferen van de lucht bleek makkelijker gezegd dan gedaan en ook aan ‘dat verbrande stukje foto’ gingen heel wat proeven vooraf. ‘Ik heb vele pogingen gedaan voor ik tot dit resultaat ben gekomen. Die met vuur heb ik op veel verschillende manieren geprobeerd te verbranden, en met verschillende papiersoorten.’

Melancholic

Iedere foto is met veel aandacht en liefde bewerkt. Regina van der Kloet, vriendin en ook fotograaf, volgde Isolde Woudstra bij het begraven van een van de foto's en legde dit vast. Het tafereel is nauwelijks van een echte begrafenis te onderscheiden. De plek, een begroeid afgelegen stuk grond in een park dicht bij haar huis, is met zorg uitgekozen. Gehuld in een lange zwarte jas en met een schepje in de hand zakt ze door haar knieën om een tijdelijk graf te graven voor haar Melancholic in wording. ‘Ik heb verschillende papiersoorten en verschillende tijdsduren geprobeerd, van 1 tot 8 weken. Maar als je zo’n print te lang laat liggen, zeker bij regenachtige periodes, blijft er weinig meer van over. De print die ik uiteindelijk heb gebruikt heeft ongeveer een maand onder de grond gelegen. Het begraven van de print voelde inderdaad wat ritualistisch. Vooral toen de avond viel voelde het een beetje alsof ik iets in de kou had achtergelaten dat ik eigenlijk zou moeten koesteren. Ik was ook een beetje bang dat iemand me zou hebben gezien en uit nieuwsgierigheid terug zou gaan om te kijken wat dat dan wel niet was. Of dat een hond de foto zou ruiken en het op zou graven.’

Phlegmatic

‘Juist dat wat je niet kunt begrijpen is vaak het meest interessant, toch? Ik begrijp mensen niet.’ Misschien is het dat onbegrip waardoor Woudstra haar modellen zo natuurlijk voor de lens krijgt. Niemand hoeft zich van zijn beste kant te laten zien, ze zijn wie ze zijn. ‘Ik probeer voor zover mogelijk niet iemand “neer te zetten” maar ga meer in overleg over het (denkbeeldige) “karakter” van de gefotografeerde. Op die manier kom je echt tot een samenwerking en dat levert vaak het mooiste resultaat op.’

Ben je tussen 16 en 20 februari toevallig in Miami? Breng dan vooral een bezoek aan Art Wynwood, een beurs voor eigentijdse kunst, waar galerie Rare Birds werk van Isolde Woudstra te zien zal zijn.